Zij denkt groots, hij realistisch. Ergens daartussenin ontmoeten de financieel adviseurs elkaar en dat vormt het hart van hun bedrijf, Van Dijk Sociaal. Ze hebben oog voor de mens achter het geld, voor hen is iedereen gelijk en waardevol. Of je nu aanklopt voor schuldhulpverlening of je jaarrekening.
Van paard naar geld
Het paardenmeisje en de paardenjongen ontmoeten elkaar als tieners. Eerst zijn ze vrienden, maar ze worden verliefd, trouwen en kopen een eigen paard. Zo start het verhaal van Gabriëlle en Arwin van Dijk, de eigenaars van Van Dijk sociaal.
Paarden blijven lange tijd hun lust en hun leven. Ze bouwen een paardenstal op een prachtig plekje in het buitengebied van Genemuiden en starten daar hun opfokbedrijf. Als ze de kans krijgen om een woning naast hun stal te bouwen, pakken ze die met beide handen aan. Gabriëlle blijft op hoog niveau rijden, maar met al het werk rondom het bedrijf is Arwin daarmee gestopt. Het zijn drukbezette mensen; twee opgroeiende kinderen, beiden een baan buiten de deur en de paarden
…Levend geloof
Ze staan volop in het leven, maar een levend geloof ontbreekt nog. Arwin: “We zijn kerkelijk opgevoed. Gereformeerd, later hervormd. Vanuit de strenge overtuiging: als je niet verandert, dan komt ’t niet goed. En als het nou voor jezelf niet goed afloopt, is dat je eigen keus, maar als je kinderen hebt, ben je ook daar verantwoordelijk voor.” Hun geloof is gevestigd op angst met een hoge drempel voor het avondmaal. Tot dat ene avondmaal, waarbij Arwin het gevoel krijgt dat de dominee zich tot hem richt. Sterker nog, Jezus vroeg aan hem: ‘Laat jij mij hier nu staan?’
Een oude buurman stuurt zijn felicitaties per app, want deelnemen aan het avondmaal is iets om te vieren. En hij geeft Arwin – die zich afvraagt, wat nu!? – ook de nodige documentatie om hem te helpen Jezus te vinden. Gabriëlle ziet in gedachten die papieren van de buurman weer liggen. Op het tafeltje, naast de stoel. Zelf is ze nog niet toe aan dat ‘echte’ geloven. “Ik dacht: je moet van alles, mag niets. Dat is meer iets voor later.” Maar ja, dat avondmaal één keer in de drie maanden, dat leverde bij haar behoorlijk wat strijd op. Want wat nou als Jezus besluit nu al terug te komen? Na anderhalf jaar pakt ze de papieren van de buurman er zelf toch ook maar eens bij.
“Er zat een stuk bij en dat ging over een fictieve droom. Het heette de derde weg, met een vraagteken erachter. Dat ging over mensen die op dat religieuze paadje liepen, maar die niet verdergingen, die stil bleven staan bij dat kruis, want ja er waren allemaal voorwaarden. En zo dacht ik ook dat het geloof was. Alsof je het moest verdienen. En toen op dat moment zag ik ineens: dit is niet zo, dit is óók voor mij. En toen kwam Gods Geest echt in mij wonen en ben ik opnieuw geboren.”
Andere wil
Haar leven verandert drastisch. “God verandert ook je wil!”, weet ze nu. Gabriëlle wil niet langer paardrijden. Voor haar was het paardrijden vooral ik-gericht. Maar Arwin haast zich te vertellen dat zij daarmee geen oordeel vellen over anderen. “Paardrijden, voetbal of een biertje kunnen prima samengaan met geloven. Maar vraag het aan God, hij heeft een plan met jou en weet wat daarbij past. En dat kan iets anders zijn.”
En soms doet dat ‘anders’ ook een beetje pijn. Een aantal jaren geleden hebben ze hun oude en vertrouwde kerk verlaten. Pijnlijk voor hen en voor de gemeente, maar ook lastig uit te leggen. “Het ligt helemaal niet aan die mensen; zij zijn niet veranderd, wij zijn veranderd! Wij hebben andere inzichten, dat betekent niet dat zij het niet goed doen.”
Paulus in Genemuiden
Als Gabriëlle tot levend geloof komt, wil ze het liefst als een soort Paulus door Genemuiden lopen om overal het goede nieuws te verkondigen. Tot een vriendin haar vertelt: ‘Dit is jouw waarheid’. “Wij kunnen niemand bekeren”, zegt Gabriëlle daar nu over. Maar zaadjes planten en voorleven kan natuurlijk wel. Want ook al is het niet altijd zichtbaar voor de ander, hun keuzes zijn gebaseerd op hun geloof.
Arwin: “Daarin krijgen we inzicht en leiding van de Heilige Geest. Dat kregen we later ook voor het huis. Moesten we hier nu nog blijven wonen? De kinderen hadden niets met paarden …” Gabriëlle: “Ik denk dat we het huis kregen, omdat we er ook afstand van kunnen doen. We hebben alles achtergelaten.” Concreet: ze hebben van woning geruild en daarmee 3500m2 oppervlakte verruild voor 300m2. “En we zijn hartstikke gelukkig”, straalt Gabriëlle. Ook al zijn er stemmen in Genemuiden die fluisteren dat het een financieel ding was, zij weten wel beter. “Wij zien geld verdienen als vrucht en niet als doel.”
De start …
Gabriëlle: “Mijn drive heb ik nog, maar dan nu gericht op de ander. De vruchten van de geest maken van ons unieke personen in het koninkrijk van God.” Een jaar voor haar grote ommezwaai had ze nog een eigen onderneming opgezet. In al haar bezigheden miste ze namelijk iets. En tijdens het bouwen van hun eigen woning – die ze tot op de laatste euro hadden begroot – ontdekte ze het budgetteren,; dáár wilde ze meer mee en met de rest wilde ze minder. Dat was de start van Van Dijk Sociaal.
Terwijl Arwin zich afvroeg ‘kan dit allemaal wel’, dacht Gabriëlle minder en ging ze er gewoon voor. “Het werk kwam van alle kanten. God voorziet zelf.” “Het was ook Zijn ding om ons samen te laten ondernemen”, vult Arwin aan. En terwijl hij aan zijn baard krabt, zegt hij: “Dat was ook een weg.” Arwin bouwt graag wat zekerheid in en loopt niet in zeven sloten tegelijk. “Ik liep met de hond en vroeg mij af: waar komt angst nu vandaan? Angst komt niet van God. Dus ik bad: ‘Heer, laat mijn angst weggaan en mijn verlangen groeien.’”
Zo geschiedde. Eerst wordt Arwin losgewrikt uit zijn functie, dan gaat hij het gesprek aan met zijn werkgever en vervolgens lijkt er geen strobreed meer in de weg te liggen om samen kantoor te houden. “Zo moest het zijn.”
Taakverdeling
Samen werken ze nu vanuit hun gloednieuwe kantoor in Genemuiden. Gabriëlle is sterk in bewindvoering en schuldhulpverlening. Arwin kan naast budgetbeheer en -advies ook ondersteunen bij alles rondom bedrijfsadministratie – een unieke combinatie.
“En weet je, budgetbeheer heeft niets te maken met een tekórt aan financiële middelen; het gaat om de ómgang met financiële middelen. Of je nu een dikke of een dunne beurs hebt, als het geld op is, is het op. Meer geld is niet de oplossing”stelt Gabriëlle. “Geld geven is ook niet de oplossing. Je kunt wel aankloppen bij de diaconie, maar het probleem is er dan nog steeds. Kerken moeten ook anders naar dit soort dingen kijken.” Arwin: “Ouders doen dat ook vaak: hun kinderen helpen.”
Complimenten
Mensen die vallen onder bewindvoering of mensen in de schuldhulpverlening zijn geen stumperds in de ogen van dit financiële duo. Het zijn mensen zoals ieder ander. En uit de complimenten die ze krijgen, blijkt de waardering over hun aanpak. Gemeenten loven hun inzet. Gabriëlle en Arwin kijken namelijk verder dan sec de financiële hulpverlening. Een Wmo-aanvraag uitzetten heeft namelijk niets met het eigen takenpakket te maken. “We kijken naar de mens erachter: wat heeft iemand nog meer nodig?”
“Er is een dame die zegt: jij bent echt mijn engel”, glimlacht de onderneemster. Haar echtgenoot wordt op zijn beurt door een cliënt – die valt onder zijn bewind – zijn persoonlijk accountant genoemd. Zo persoonlijk kan de benadering dus zijn. Hun doel is geen afhankelijkheid creëren, maar de zelfredzaamheid vergroten.
Onvolmaakt
Fouten maken is menselijk. Net nog heeft Gabriëlle een mailtje gestuurd om vergeving te vragen. Letterlijk, met die woorden. Ze stond nog steeds achter haar boodschap, maar had dit anders kunnen formuleren. “Ik ben ook een mens, ik ben ook onvolmaakt.”
Maar onvolmaaktheid hoeft niet in de boekhouding te zitten; daar is Arwin heel duidelijk over. Een iets andere factuuromschrijving, creatief naar cijfers kijken, de verzekering oplichten, daar doet hij niet aan mee. Hij onderbouwt dat met een bijzonder mooie overtuiging: “Je hoeft niet voor jezelf te zorgen. Dat doet God. In de Bijbel staat: wie in het kleine ding getrouw is, mag ook het grote doen. Als je in het kleine al niet getrouw bent, hoe dan in het grote? Je moet doen zoals het hoort en niet anders.” En ja, dat is zwart-wit.
10% weggeven
Bij Van Dijk Sociaal leren ze je overal potjes voor te maken. Gabriëlle: “De eerste van de maand gaat alles automatisch naar de spaarpotjes. Heb je iets nodig? Dan betaal je het eerst en haal je het vervolgens terug uit het potje. 10 procent investeren, 10 procent weggeven, 5 procent plezier, 5 procent kleding, 10 procent onvoorzien …”
Die 10 procent geven… benader dat niet vanuit jezelf, is haar tip. “Het is ons gegeven, het is niet van ons. Het is allemaal van God.” Zelf geven zij 10 procent van hun netto-inkomen privé. “Maar doe wat voor jou goed voelt, je kunt ook je brutowinst pakken”, suggereert Gabriëlle: “Het is een zaak van het hart. Ik denk dat je alles moet geven. Het is niet zozeer materialistisch, het is alles.” Arwin: “Maar geniet ook van wat je hebt. Abraham was steenrijk.”
TEKST: ITY VAN DUSSCHOTEN | FOTO’S: MAAIKE APPELS
Meer lezen? Dit artikel verscheen in Business Contact. Vraag een gratis proefexemplaar aan of neem een een abonnement en ontvang vier ik per jaar Business Contact magazine.
