Als ondernemer zorg je ervoor dat er genoeg opdrachten binnenkomen, je personeel tevreden is en er voldoende winst wordt gemaakt. Kortom: je hebt de touwtjes stevig in handen. Maar wat als God je op pad stuurt naar Oekraïne – een land in oorlog – waar niets meer gaat zoals jij het had bedacht?
TEKST EN BEELD: RUTH DE JONG
De telefoon rinkelt. Wybren Scheepsma is samen met Jan Ypma in de loods van stichting Hope4Ukraine in Leeuwarden om de vrachtwagen te laden met hulpgoederen. Wybren neemt de telefoon op. “Heit,” zegt zijn zoon, “er is een bedrijfsongeluk gebeurd. Er is iets uit de kraan gevallen, maar er zijn gelukkig geen gewonden gevallen.” Alle alarmbellen rinkelen. Wat gaat er gebeuren? Kunnen ze vandaag nog wel met de vrachtauto vol hulpgoederen vertrekken naar Oekraïne?
Geestelijke strijd
Het verbaast Jan en Wybren niet dat dit gebeurt. Een dag eerder hebben ze een woordenwisseling over met welke vrachtauto ze nu eigenlijk naar Oekraïne rijden. Wybren: “Ik had de cabine schoongemaakt en mijn slaapzak al naar binnen gebracht. Dat we moesten wisselen van voertuig kwam voor mij uit de lucht vallen. Dat wilde ik niet.”
De beide mannen praten afzonderlijk van elkaar met iemand over deze kwestie. Jan: “Het is bijzonder dat we allebei gewezen werden op het feit dat er strijd geleverd wordt om ons tegen te houden om op reis te gaan. Toen we ons daarvan bewust werden, werd alles anders. We wisten dat God ons op pad stuurde en dat daar een geestelijke strijd om woedde.”
Pech onderweg
Als beide mannen goed en wel onderweg zijn, krijgen ze pech. Vlak bij Hannover, na nog geen 350 kilometer te hebben gereden, gaat de dynamo van de vrachtauto stuk. Het is midden in de nacht, dus ze besluiten om van de weg af te gaan en in een naburig dorpje te gaan slapen. Wybren: “Wat moet je anders? Toen we ’s ochtends vroeg wakker werden hebben we samen gebeden. En wat bleek? Nog geen kilometer verderop was een garage.” Alles wordt gemaakt en aan het eind van de middag kunnen ze weer verder rijden, op naar Oekraïne.
Mensen met dezelfde Vader
“We gingen voedselpakketten brengen aan mensen die zijn achtergebleven in Oekraïne. Aan mensen die niet over de juiste contacten beschikken of de financiële middelen hebben om de vlucht naar het westen te maken. Ik ben daar om ‘mijn broers en zusters’ te vragen hoe het met ze gaat en om te kijken of ik ze kan helpen”, zegt Jan. In de steden Mykolajiv, Cherson en de omliggende dorpen brengen ze voedselpakketten, soms op nog geen vijf kilometer van de frontlinie. “Dat kan alleen als je met vertrouwde mensen op pad bent die dezelfde Vader hebben als jij.”
Makkelijk doelwit
“We mochten er niet naartoe, maar we zijn wel gegaan.” Wybren is nog steeds onder de indruk dat God hem met deze groep mensen op pad stuurde. Bij de kerk in Cherson moest de vrachtauto zo snel mogelijk worden uitgeladen. Naast de voedselpakketten zaten er ook nog aggregaten en een pallet met Bijbels in. Wybren: “Het duurde allemaal veel te lang. De vrachtwagen is een makkelijk doelwit voor Russische aanvallen, dus we moesten haast maken. Daar komt bij dat we voor de avondklok van 19.00 uur uit de stad moesten zijn. Ik moest leren loslaten dat het anders ging dan ik dacht. Uiteindelijk is het gelukt en op het nippertje konden we Cherson verlaten.”
Na U Heer
Jan en Wybren rijden met een lege vrachtwagen terug naar Mykolajiv. Wybren: “Onderweg was het aardedonker. Je rijdt door een spookstad, er zijn geen strepen op de weg, we zagen alleen de planeten Jupiter en Venus die ons begeleidden.” Bij het checkpoint, net buiten Cherson, wordt het nog spannend. Langzaam rijdend zien ze het stopteken van een militair over het hoofd. De militair wordt boos. Wybren: “Hij zei dat hij bijna op ons had geschoten.” De truck moet open en alles wordt gecontroleerd. Jan: “Op zulk soort momenten zeg ik: Na U Heer. Dit is uw werk, ik heb er niet om gevraagd. Het is belangrijk om zulke dingen nooit vanuit eigen kracht te doen. God zelf zal je laten zien wat je moet doen.”
Blij met voedselhulp
De volgende ochtend rijden Jan en Wybren met een broeder uit Mykolajiv in een klein transportbusje terug naar Cherson. Deze dag zullen ze met drie busjes naar de dorpen ten oosten van Cherson rijden om daar voedselpakketten uit te delen. De dorpen liggen aan de rivier, gevaarlijk dicht bij de frontlinie. Toch zitten ze niet over het gevaar in. Dat ze daar als christen mogen zijn, is veel belangrijker. Jan: “Er komt maar mondjesmaat voedsel richting de dorpen. Mensen zijn ontzettend blij met de hulp.” Als de busjes op het plein beginnen uit te laden, komen er uit alle hoeken en gaten mensen om een pakket op te halen. Oude mensen, kinderen met karretjes, mannen op de fiets – iedereen zorgt ervoor dat ze een voedselpakket mee naar huis kunnen nemen. Ondertussen hangt een militair een briefje op het informatiebord, naast het plein. Daarop staat: ‘Zorg ervoor de er geen groepen mensen langer dan drie minuten zichtbaar bij elkaar staan. Ook humanitaire hulp wordt aangevallen.’
Op God vertrouwen in gevaar
“Ik hoorde het suizen. Op nog geen honderd meter bij ons vandaan sloeg een granaat in de grond.” Wybren vertelt het zonder een krimp te geven. Net als hij, samen met twee anderen, 45 voedselpakketten in de kerk brengt, worden ze door de Russen aangevallen. Was hij bang? Nee, Wybren zit er niet zo mee.
Jan: “De zegen is groter dan het offer. In afhankelijkheid van God leven is een rijke zegen. Hoe leg je dat nu uit? Dat maken we in Oekraïne zo vaak mee. Want wat als alles wegvalt? Wat hou je dan over? Dat is toch het kruis!” De totale overgave van Jan en Wybren in Oekraïne is misschien geen keuze. Wybren: “Wat voor invloed heb je nu eigenlijk? Je zult daar wel op God moeten vertrouwen en dat geeft rust. Ook als er een granaatinslag is.”
Ons bedrijf is van Hem
In het transportbedrijf van Jan gaat het in Nederland eigenlijk niet anders. Dingen lukken, andere dingen gaan mis. Jan vindt dat het niet zijn bedrijf is, maar dat van God. God gaat op Zijn eigen manier de weg met hem. “Ik doe wat mijn hart mij ingeeft; dat is Zijn Geest in mij. Die laat je echt niet los, daar kun je op vertrouwen. Maar het is wel nodig om iedere dag die overgave naar Hem te doen. God wil ons, en ons bedrijf, inzetten voor Zijn werk. Daarbij zijn we allemaal verschillend en hebben we elkaar nodig.”
Wybren is juist geraakt door het feit dat God hem uitkoos om met deze reis mee te gaan. “Bij CBMC heb ik altijd genoten van de bijeenkomsten. Je loopt als ondernemer tegen zo veel dingen aan; het is fijn dat je er samen met andere ondernemers uit kunt komen. Dat raakt mij.” In Oekraïne wordt Wybren opnieuw geraakt. Als ondernemer steekt hij zijn tijd en energie in de reis, omdat God hem daartoe roept. Wybren: “Ik bid en praat erover. Dat geeft rust. Tegelijkertijd hoop ik dat anderen ook zo’n ervaring mogen hebben.” Jan: “We kunnen nu uit eigen ervaring zeggen dat de zegen groter is dan het offer. Dat geldt ook voor jou! Geef je bedrijf over aan Hem, dan zul je het zelf ook ervaren.”
Jan en Wybren gingen samen met een kleine groep vrijwilligers namens stichting Hope4Ukraine naar Oekraïne. Deze stichting organiseert transporten die hulpgoederen brengen naar verschillende gebieden in Oekraïne. www.hope4ukraine.nl
Meer lezen? Dit artikel verscheen in Business Contact. Vraag een gratis proefexemplaar aan of neem een een abonnement en ontvang vier keer per jaar Business Contact magazine.
