Ernst van Apeldoorn krijgt een prachtige baan aangeboden. Diep in zijn hart weet hij dat het beter is om het aanbod af te slaan. Toch kiest hij voor de baan met een goed salaris en een mooie leaseauto. Twee jaar later gaat het helemaal mis en belandt hij in een zware burn-out. Zich vastklampend aan een belofte die God hem 35 jaar eerder gaf, weet hij uit het donkere dal te kruipen en wordt hij uiteindelijk ondernemer mét God.
BEELD: TON VELDHUIZEN | TEKST: HELEEN SIJTSMA- DEN BOER
Besluit zonder God
Tien jaar geleden werd Ernst gevraagd om in loondienst bij een bedrijf te komen werken. “Ik had eerder bij dat bedrijf gewerkt en voelde me gevleid dat ze me terug wilden hebben. Diep in mijn hart wist ik dat ik beter nee kon zeggen. De werkomgeving was gewoon niet goed voor me. Toch koos ik ervoor om terug te keren. Mijn motivatie? Heel aantrekkelijke arbeidsvoorwaarden. Eigenlijk een materiële keuze”, blikt de Voorthuizenaar terug. “Alle seinen stonden minstens op oranje, misschien zelfs op rood. En het belangrijkste”, benadrukt hij: “Het was geen keuze in overleg met God, maar mijn eigen keuze.”
Vette burn-out
“De functie was trouwens helemaal nieuw voor me. In het kader van ‘ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan’ begon ik aan de baan. Na anderhalf jaar begon de ellende. Samen met mijn vrouw was ik als oudste betrokken in de gemeente. Alles brak daar onder mijn handen af. Ook op carrièrevlak begon er van alles af te brokkelen. Er was een financieel probleem en de eigenaar van het bedrijf waar ik werkte, liet mij op enig moment weten dat hij het bedrijf had verkocht. Het was alsof hij aan de noodrem trok. Ik was met van alles bezig in het bedrijf, had allerlei projecten lopen. Wat nu?! Er ontstond al snel een uiterst vervelende situatie, want de nieuwe partij kleedde mijn functie binnen een maand volledig uit. Ik zat nog midden in een traject met een klant. Dat maakte ik af, maar al snel daarna belandde ik in een vette burn-out en depressie.”
Zwarte periode
“Ik was verschrikkelijk moe en zat hele dagen in een stoel voor het raam. Ik kon nergens toe komen. Het was vre-se-lijk en ging heel diep. Eigenlijk hoefde het van mij niet meer. Echt een hele donkere periode.” ‘Zwart’, noemt hij het. Ernst heeft nul energie, maar toch sleept hij zichzelf op zondag naar de dienst. “Ik wilde God door alles heen aanbidden en dacht: ‘Ik zal niet worden afgezonderd van Gods kudde.’ Het voelde als een stuk bescherming: de tegenstander gaat mij niet overwinnen!”
Zuchten!
Naast de kerkgang gebeurt er nog iets bijzonders. In de zwaarte van zijn situatie denkt Ernst terug aan zijn tienertijd. Als zestienjarige was hij getuige (!) van een meisje dat zichzelf van het leven beroofde. Vlak daarna heeft de jeugdige Ernst een ontmoeting met Jezus. Hij weet het 35 jaar later nog precies. “Ik worstelde verschrikkelijk en Jezus zei toen tegen mij: ‘Als je Mij volgt, zal je nooit zo diep in het donker komen, want in Mij is licht en dat licht overwint altijd.’ Ik klampte mij vast aan die belofte van lang geleden. Wat God toen deed, kon Hij nu ook. Dat vastklampen was moeilijk, want ik zat zo diep in die burn-out, het was zo donker. Bidden ging bijna niet. Mijn bidden was zuchten, zoals dat in de Bijbel staat. In je zuchten weet God wat je van Hem vraagt. Nou, en dat zuchten deed ik veelvuldig. Het was gekmakend voor mijn gezin. Als ik nu, acht jaar later, nog wel eens zucht, vraagt mijn vrouw zich meteen over-alert af wat er aan de hand is…”
Hoe verder?
Dankzij Gods belofte, medicatie en professionele hulp komt Ernst er weer bovenop. “Ik stelde mezelf de vraag: hoe ben ik hierin beland? Ik begon er steeds meer van overtuigd te raken dat het mijn eigen keuzes waren geweest die me in de problemen hadden gebracht. Ik koos niet voor een leuke en passende baan, maar voor een baan met goed geld en een mooie auto. Toen ik voor die baan koos, had ik eigenlijk een heel verkeerde motivatie. Nadat ik al die dingen opgeruimd en beleden had, probeerde ik te re-integreren. Tot mijn frustratie lukte dat niet. Ik vroeg of ik weg kon bij dat bedrijf. ‘Zeker, dat kan; zoek maar een andere baan’, was het antwoord. Maar dat ging niet. Hoe kun je vanuit ziekte je baan opzeggen en iets nieuws beginnen? Ik had daar nog helemaal geen energie voor. Ik wilde graag een vaststellingsovereenkomst vanwege het sociale vangnet, maar de totstandkoming daarvan kostte over en weer heel veel strijd. Ik benadrukte dat het me niet om het geld ging. ‘Ik wil gewoon een handtekening dat we niet samen verder gaan en proberen ergens anders aan de slag te komen’, zei ik.’”
Uitgeleid
Uiteindelijk kwam de vaststellingsovereenkomst er. “Op de dag dat ik de overeenkomst zou tekenen, was de tekst van de dag in de You Version Bijbel-app Exodus 20: 2: ‘Ik ben de HEERE uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgeleid heb.’ Weet je wat bijzonder is? Dat bedrijf waar ik zo graag weg wilde, is vernoemd naar een Egyptische farao… Tijdens het proces naar die overeenkomst toe zei ik tegen God: ‘Ik geef alles over aan U. Als ik vrij ben van dit ‘slavenbedrijf’ beloof ik dat U mijn agenda bepaalt. Ik ga in vertrouwen aan Uw hand. De dag dat ik de vaststellingsovereenkomst tekende, werd ik dus letterlijk uitgeleid! Korte tijd later begon ik met mijn eerste interim-opdracht als zelfstandige en ik heb nooit zonder werk gezeten. Als het spannend is, bijvoorbeeld omdat een opdracht afloopt en ik nog geen nieuwe heb, denk ik terug aan de belofte die ik God deed: U bepaalt mijn agenda. En dan kies ik ervoor om erop te vertrouwen dat het goed komt. Ik keer altijd weer terug naar mijn, maar vooral naar Zijn belofte.”
Meer lezen? Dit artikel verscheen in Business Contact. Vraag een gratis proefexemplaar aan of neem een een abonnement en ontvang vier keer per jaar Business Contact magazine.
